Uczymy, że człowiek został stworzony przez Boga w sposób bezpośredni i natychmiastowy na Jego obraz i podobieństwo. Człowiek został stworzony jako wolny od grzechu z naturą rozumną, inteligencją, wolą, zdolnością do samo-określenia się i z moralną odpowiedzialnością w stosunku do Boga (Rdz 2:7, 15-25; Jk 3:9).

 

Uczymy, że intencją Boga w stworzeniu człowieka było to, aby człowiek przysparzał Bogu chwały, cieszył się społecznością z Bogiem,

żył zgodnie z Jego wolą, i przez to wypełnił cel Boga określony dla człowieka na świecie (Iz 43:7; Kol 1:16; Ap 4:11).

 

Uczymy, że w grzechu nieposłuszeństwa Adama w stosunku do objawionej woli i Słowa Bożego, człowiek utracił swoją niewinność, otrzymał karę śmierci duchowej i fizycznej, stał się obiektem gniewu Boga, stał się z natury zepsuty i bez łaski Bożej, całkowicie niezdolny do wyboru oraz robienia tego, co jest akceptowalne przez Boga. Bezsilny wewnętrznie do tego, aby się samemu odrodzić, człowiek jest zgubiony bez nadziei. Zbawienie człowieka jest więc w całości rezultatem łaski Boga poprzez odkupieńcze dzieło Pana Jezusa Chrystusa (Rdz 2:16-17; 3:1-19; J 3:36; Rz 3:23; 6:23; 1Kor 2:14; Ef 2:1-3; 1Tm 2:13-14; 1J 1:8).

 

Uczymy, że ponieważ wszyscy ludzie wywodzą się z Adama, natura zepsuta grzechem Adama została przeniesiona na wszystkich ludzi wszystkich wieków, za wyjątkiem Jezusa Chrystusa. Wszyscy ludzie są przez to grzesznikami z natury, z wyboru, i przez boskie orzeczenie  (Ps 14:1-3; Jr 17:9; Rz 3:9-18, 23; 5:10-12).